ഞാനത് ശീലിച്ച് കഴിഞ്ഞു,
നിന്റെ ആവര്‍ത്തന വിരസമായ
വിശ്വാസ വഞ്ചനയുടെ, ചതിയുടെ
ധാര്‍ഷ്ട്യത്തിന്റെ മടുപ്പിക്കുന്ന ചിരി.
അതെ, ഞാന്‍ ഹര്‍ത്താലിലാണു.
ഇരുട്ടിലും, തനിച്ചാവുമ്പോളും, തണുപ്പിലും
മഴക്കൂട്ടിനും , നിശ്വാസങ്ങലേറ്റുവാങ്ങാന്‍
എന്റെ സമശീതോഷ്ണ മേഘലകളിലേക്ക്
കൈകള്‍ മെല്ലെ അരിച്ചിറങ്ങുമ്പോള്‍
മരവിപ്പിന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ കടിച്ച് പിടിക്കില്ല.
കമഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന നിര്‍വികാരതയില്‍
നീര്‍ച്ചാലുകള്‍ ഉള്‍തടങ്ങളില്‍ ഉടലെടുക്കില്ല.
ശീല്‍ക്കാര ശബ്ദം കേട്ടെന്നു വരില്ല.
ഞാനിങ്ങനെ കിടക്കും,എത്രവേണമെങ്കിലും
ഉയര്‍ന്ന് പൊങ്ങിയ നിന്റെ കൊടിമരവും
ധാര്‍ഷ്ട്യവും കെട്ടിപ്പൊക്കിയ അഹന്തയും
മെല്ലെ കൂപ്പുകുത്തുന്നത് വരെ.
അത് കഴിഞ്ഞ് മാത്രം നിന്നിലെക്കമര്‍ന്ന്
ഏഴു സ്വരങ്ങളും ചേര്‍ത്ത് തഴുകിയുണര്‍ത്തി
നിന്നെ ഞാന്‍ ആനന്ദ നൃത്തമാടിക്കും
അതുവരെ ഞാന്‍ ഹര്‍ത്താലിലാണു.
No comments:
Post a Comment