കൂകിപ്പായും തീവണ്ടി.

 കൂകിപ്പായും തീവണ്ടി.


മനസ്സിലേക്ക് കുതിച്ചെത്തുന്നുണ്ട്
  വെളുത്ത  നക്ഷത്ര കണ്ണുകളുമായി
കരിപുരണ്ട ജീവിതങ്ങളുടെ
ഓർമ്മകൾ പോലെ
കൂകി പായുന്നൊരു തീവണ്ടി

നെഞ്ചിൻ  നെരിപ്പോടിൽ
  എരിയുന്ന കൽക്കരിയുടെ 
 ജ്വലനവേഗത്തിന്റെ
കച  കച  താളങ്ങൾ

 തിരക്കിട്ടൊരു ചൂളം വിളിച്ച്
ചിരിച്ച്കൊണ്ടവൾ 
.നിർത്താതെ  യാത്ര  തുടരവേ

ഇളകാറ്റിനൊപ്പം  തലയാട്ടി
മെല്ല  താളം പിടിക്കുന്ന
   സ്വർണ്ണ  നെൽക്കതിരുകളും
കരിവണ്ടും കാക്കപ്പൂവും
കൈവീശി    മിഴിച്ചു നിൽക്കുന്ന
കരുമാടിചെക്കനും

ജീവന്റെയും മരണത്തിന്റെയും
 സൌഗന്ധിഗങ്ങൾ   തേടി
ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് പോയവർക്ക്
 കറുത്ത സുന്ദരിയായിരുന്നവൾ
ഹിഡുംബിയെ  പോലെ .

മദിരാശിയ്ക്ക് പോയ  കുമാരേട്ടൻ,
 ബംഗാളിലേക്ക് സുധാകരൻ,
പിന്നെ പഴനിയിലേക്ക് 
എന്നെയും കൊണ്ട്
അച്ചനും  അമ്മയും  ചോറൂണിനും.

ഡീസലിന്റെ മാസ്മര  വേഗത്തിൽ
 കാഴ്ചയിൽ നിന്നും,മെല്ലെ
 ഓർമ്മയിൽ നിന്നും മാഞ്ഞ
 കൂകിപ്പായുന്ന തീവണ്ടികൾ

കുതിച്ചുവന്ന വികസനത്തിന്റെ
ഏതോ  വൃദ്ധ  സദനത്തിൽ

 ഓർമ്മകൾ  അയവിറക്കിയവളും
നെൽക്കതിരും വയലും
ഇപ്പോളും കരഞ്ഞിരിപ്പുണ്ടാവാം .