ഞാനിപ്പോളും....

ഞാനിപ്പോളും....

ഇല്ല, ഒന്നും  മറന്നിട്ടില്ല
ഞാൻ പോലുമറിയാതെ
ഓരോ  പദചലനത്തിലും
മിഴിയനക്കത്തിലും,
നീയെൻ  മനസ്സിൽ
സ്നേഹ  ചിത്രങ്ങൾ
വരയ്ക്കവേ, മോഹത്തിൻ
നഷ്ട  സ്വപ്നങ്ങൾ  രചിക്കവേ
ഒന്നും മറന്നിട്ടില്ല ഞാൻ .

ശരത്കാല  സന്ധ്യകൾ
കുങ്കുമം ചാർത്തിയ
തുടുത്ത കവിൾത്തടം,
എനിക്കായ്   മാത്രം 
തിളങ്ങിയ  നാൾകളും

മഞ്ഞു മലകളുടെ
താഴ്വാരങ്ങളിൽ
മുട്ടിയുരുമ്മിയിരുന്നപ്പോൾ
  നീയെനിക്കേകിയ
സ്നേഹ  ചുംബനങ്ങളും

ചുടു നിശ്വാസങ്ങളിൽ
ഹിമ  കണം പോലെ
ഉരുകിയ  പരിഭവങ്ങളും

ഇറുകെ  പുണർന്ന്
  കെട്ടി മറുയുമ്പോൾ 
നാണിച്ച്  തല 
താഴ്ത്തിയ  കറുകപ്പുല്ലുകളും

ഒന്നും  മറന്നിട്ടില്ല,
നോക്കൂ , ഞാനിപ്പോളും
നിന്റെ ജ്യാമിതീയ 
രൂപ ഭാവങ്ങളുടെ
ക്ഷേത്ര  ഗണിതത്തിലും.

എന്നിട്ടും, സഖീ
 ഉടലളവുകളുടെ 
ത്രിമാനതയ്ക്കുമപ്പുറം
നിന്റെ സൂക്ഷ്മ  സ്ഥൂല
മനസ്സിൻ  പ്രപഞ്ചത്തിൽ
ഞാനില്ലാതെ  പോയെന്നോ ?
  അറിയാതെ  പോയെന്നോ  
നീയെൻ  മനസ്സിനെ ?